[X] Помощник

[S.S]

Всех зарубежных писателей читаем. Даже читаем тех, которые пишут очень бездарно. И когда речь идет о наших писателей молчим. Нет талантливых? Конечно, есть и были. Не забудте, почти всегда читают того, кто в моде, а не того кто реально умеет писать.

Начнем с рассказом Анара "Я, ты, он и телефон".





P.S. Обязательно прочтите, патриоты мои..

Сообщение отредактировал S.S - 23.12.2006, 23:40

[Aminazinka]

«Ömür keçdi…»

Qеribеdi ki, bu duyğu adama еn çox cavanlıqda rahatlıq vermir. 30-35 yaşımacan mеn az qala hеr gecе bu duyğudan diksinib yuxuda dik atılmışam; ötüb-keçеn günlеrin diş kimi, dırnaq kimi mеndеn necе qopduğunu еtimlе-canımla hiss elеmişеm.

Dünyanın bütün saatları çıqqıldaya-çıqqıldaya mеnim ömrümü çırtlayıb.

O saatların hеrеsi öz vaxtıyla işlеyib; Bakı vaxtı, Paris vaxtı, Bombey vaxtı… Amma o cürbеcür vaxtların hamısını mеndеn ötrü bir yerе cеmlеyеn bir vaxt ölçüsü dе olub; mеnim ömrümün vaxtı… Vе mеn haçansa o Vaxt deyilеn şeylе haqq-hesabımı çürüdüb bu dünyadan gedеndе, bеlkе Bakıda sеhеr olacaq, Parisdе günorta, Bombeydе axşam (ya da ki, tеrsinе), amma o sеhеri, günortanı, axşamı mеndеn ötrü bir yerе cеmlеyеn heç bir vaxt ölçüsü olmayacaq; çünki bu dünyada Mеn olmayacam.

Yer üzündе hеr adamın öz sir-sifеti, öz boy-buxunu olduğu kimi, öz vaxtı da var. Hеr doğulan adamın birinci çığırtısıyla onun ciyеrlеrinе tеkcе hava yox, hеm dе Vaxt dolur; o adamın Öz Vaxtı.

Mеnim vaxtım – mеnim nеfеsimdi.

Vaxt tеkcе mеnim çölümdе deyil, hеm dе, içimdеdi.

Çölümdеki vaxtın mеndеn asılacağı yoxdu, o vaxt öz gedişindеdi; dünеn qurduğunu bu gün uçura-uçura, dünеn alqışladığını bu gün qarğışlaya-qarğışlaya…

Amma içimdеki Vaxt mеnim öz ixtiyarımdadı, o Vaxtın yiyеsi mеnеm.

Zülmün, haqsızlığın, alçaqlığın baş alıb getdiyi еn mundar zamanlarda da, öz içindеki Vaxtın saflığını qoruyub-saxlayan, öz nеfеsini satmayan güclü adamlar hеmişе olub. O adamların arasında şairlеr dе var. Amma şair güclü adam deyil. Şairlik – insanın gücü yox, zеfliyidi.

Lev Tolstoy «bеdii tеxеyyül xеstе tеxеyyüldü» deyirdi.

Bu mеnada, bеxtinе «Allah vergisi» düşеn şairlеrin hamısı «xеstеdi» bu dünyanın adamı deyil vе bеlkе dе, еsil şairlik elе bu dünyada o «ilahi xеstеliyin» qulu olmaqdı. Hеr dеqiqе sağalmaqdan qorxa-qorxa, öz canındakı o xеstеliyi sevе-sevе, еzizlеyе-еzizlеyе bеslеyib becеrmеkdi.

Bu dünyanın adamı olmayıb bu dünyada baş saxlamaq müşkül mеsеltеi, amma şair dе yaşamaq istеyir vе yaşamaq istеyеn şair bu dünyayla dil tapmağa, canındakı o ilahi xеstеlikdеn sağalıb xilas olmağa, payına düşеn o Allah vergisini xеrclеyib, xırdalayıb satmağa can atır. Allahın verdiyini satan Allahın özünü satır vе Allahı sata-sata bu dünyada adlar, mükafatlar alan şairlеrin, ölеndеn sonra еn fеxri xiyabanlarda basdırılsalar da, o dünyada qır qazanında bişdiklеrinе mеnim heç bir şübhеm yoxdu.

Рамиз Ровшен.